کد مطلب:28829 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:134
علی علیه السلام فرمود: "إِنَّهَا لَكَبِیرَةٌ إِلَّا عَلَی الْخَشِعِینَ؛[1] این بزرگ است، مگر بر خاشعان". ای برادرِ نهدی! جز این است كه او یكی از مسلمانان است كه حرمتی از حرمت های الهی را شكسته است، ما هم حدّی بر او جاری كردیم كه كفّاره اش بود؟! خداوند می فرماید: "وَلَا یَجْرِمَنَّكُمْ شَنََانُ قَوْمٍ عَلَی أَلَّا تَعْدِلُواْ اعْدِلُواْ هُوَ أَقْرَبُ لِلتَّقْوَی؛[2] زشتی كار گروهی شما را به بی عدالتی وادار نكند. دادگری پیشه كنید كه به تقوا نزدیكتر است"». طارق از نزد علی علیه السلام بیرون آمد، در حالی كه عذرخواه بود و پذیرای اجرای حدّ. مالك اشتر به او برخورد و به وی گفت: طارق! تو به امیر مؤمنان گفته ای كه: دل های ما را رنجاندی و كارهایمان را پریشان ساختی؟ طارق گفت: آری، من گفته ام. مالك اشتر به او گفت: به خدا سوگند، آن چنان نیست كه گفته ای. همانا دل های ما مطیع و شنوای او و كارهایمان برای او هماهنگ و یك پارچه است. طارق خشمگین شد و گفت: ای مالك! به زودی خواهی فهمید كه نه چنان است كه گفتی. شب كه فرا رسید، او و نجاشی به سوی معاویه گریختند.[3].
2783. الغارات - به نقل از ابو زناد -: چون علی علیه السلام بر نجاشی حد جاری كرد، بر این كار، یمنی هایی كه با علی علیه السلام بودند، خشمگین شدند. ویژه ترین آنان به او طارق بن عبد اللَّه بن كعب نهدی بود. خدمت امیر مؤمنان رسید و گفت: ای امیر مؤمنان! فكر نمی كردیم كه معصیتكاران و مطیعان و تفرقه انگیزان و وحدت طلبان، نزد حاكمان دادگر و سرچشمه های نیكی، در كیفر یكسان باشند، تا آن كه رفتار تو را با نجاشی دیدم. دل هایمان را رنجاندی و كار ما را پریشان ساختی و ما را به راهی كشاندی كه فكر می كردیم پوینده این راه، جهنّمی است.